نیروی وحشی

تشکر از همه دوستای عزیزم بابت تبریک. گفته بودم زود زود میام. حالا این آبتین می خواد دستی دستی ما رو بفرسته بریم. نمی شه آقا نمی شه. من آدم متعهدی هستم الکی که نیست. بگذریم

دانته در کمدی الهی می گه: آن گاه که انسان به عشق راستین اجازه ی ظهور دهد آن ساختارهای نهادینه ی پیشین نابود می شود و توازن هرچه درست و حقیقت می پنداشتیم، برهم می خورد. جهان زمانی حقیقی است که انسان عشق را بشناسد ... پیش از آن زندگی می کنیم با این خیال که عشق را می شناسیم اما شهامتش را نداریم تا آنطور که هست با آن روبرو شویم
عشق نیرویی وحشی است. اگر بکوشیم مهارش کنیم نابودمان می کند و اگر بخواهیم اسیرش کنیم ما را به بردگی می کشد. اگر سعی کنیم آن را بفهمیم در سرگشتگی و حیرانی برجایمان می گذارد
این نیرو در جهان است تا به ما شادی ببخشد، تا ما را به خدا و به هم نزدیک تر کند و اما باز اینطور که امروز عشق می ورزیم برای هر دقیقه آرامش باید یک ساعت اضطراب بکشیم

خب من کاملا با دانته موافقم. اگرچه زمان دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم، دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد، گذشته اما هنوز هم عشق به نوعی ممنوعه ست. هنوز هم آدم ها از اینکه دیگران پی به عاشق شدنشون ببرند گریزانند. حتی در ابراز این عشق به شخص مقابل هم تعلل دارند. بگذریم از اینکه بعضیا به خودشون اجازه تجربه عشق رو هم نمی دن چون می ترسن دو دو تاشون نشه چهارتا. خب دیگه فکر کنم واضحه که جرات تجربه ممنوعه نتیجه اش چیه. قدم گذاشتن به آنسوی حصارهای ذهنی یعنی همون شکستن ساختارهای نهادینه. شجاعت می خواد
به نظر من متاسفانه اونچه که این روزها تعبیر به عشق میشه، در اکثر مواقع از 2 حال خارج نیست، عادت یا تجربه ارتباط با جنس مخالف. برای همینم هست که می گن با زمان عشق فراموش میشه

نمی دونم چطوریه که گاهی اوقات این وبلاگ من به ازای هر کامنتی آپ میشه. من گاهی حتی فراموش می کنم مطلب جدید که می نویسم پینگ کنم چه برسه به اینکه بخوام الکی پینگ کنم. اگر می دونید مشکل چیه بگید درستش کنم تا هربار نیایید اینجا ببینید خبری نیست بعد منو فحش بدید