رحمن، نقاشی بود در خیابان نقش جهان. دستانی توانا داشت و چون اراده می کرد مرده را جان میداد. به گمانم که چندیست مرده است. در مترو که می آمدم زنی را دیدم به همراه پسر بچه 7-8 ساله اش که به مسافران التماس می کرد تا شب عید ازش زعفران بخرند و من خود با گوش هایم شنیدم که از به خواب رفتن رحمن می گفت و زنی دیگر به او گفت که رحمن مرده است. امید هم مرد و آرزو بر سر مزارش پرپر شد اما باز هم رحمن نیامد و من پیش خود اندیشیدم که او مرده است!!؟