آدم های دنیای من

می گه: تو یک خصوصیتی داری که حرص من رو در میاره، گاهی اوقات دنیا رو اونطوری که دوست داری باشه می بینی، اونطوری که تو ذهنته، نه اونطوری که هست، فکر می کنی همه آدم ها مثل خودت پاک و صاف و بی آلایشند. نمی تونی فکر کنی که از یک حرف ساده ای که می زنی فکرشون کجاها ممکنه بره، از برخوردهای دوستانه ی بی ریات چه برداشت هایی ممکنه بکنن که برات دردسرساز بشه. برای همینم بعضی وقت ها نمی تونی رفتارهای آدم ها رو برای خودت توجیه کنی و اذیت می شی

پ.ن: پرشین بلاگ برام فیلتر شده