دیدین خانواده ها بخصوص مامان ها یا کسانی که مثلا خیلی آدم رو دوست دارن خیلی وقت ها با استدلال به همین دوست داشتن و اینکه خیر ما رو می خوان، سعی می کنن مانع انجام بعضی کارها یا حتی داشتن برخی طرز تفکرات بشن!؟ بعضی وقت ها که اساسی میرن رو اعصاب آدم. همیشه به این فکر می کردم که من اگر واقعا کسی رو دوست دارم این حق رو هم براش قائل می شم که خودش اونطور که دوست داره عمل یا فکر کنه، من هم می تونم تجربیاتم رو در اختیارش بگذارم تا اگر دوست داشت استفاده کنه نه اینکه مجبورش کنم چون دوستش دارم. تا اینکه چند شب پیش در حین خوندن کتاب "یک مرد" به این جملات برخوردم: عشق آن نیست که به دیگران، به آنهایی که می خواهند مبارزه کنند و در راه آن بمیرند، زنجیر بزنی. عشق آنست که بگذاری در راهی و به شکلی که انتخاب کرده اند بمیرند