ترس و کرامات الفنون

ظاهرا این روزا تموم شدنی نیست. مسیری طولانی تر، این بار از جام جم تا سرافراز،همونجایی که هرروز عده ی زیادی توی صف جلوی سفارت کانادا ایستادند. خوش به حالشون!!؟ نمی دونم شاید آره شایدم نه!، مهم اینه که مطمئن شدم، به خودم، تصمیمم و عملکردم، هرچند یک روز از پادرد می شلیدم. وقتی چیزی رو خواستی اما به بهانه ی در دسترس نبودن یا دور بودن هدفت بی خیالش شدی فکر نکن خیلی منطقی رفتار کردی، با احتمال خیلی زیاد ترسیدی

کم کم کرامات دولت جدید داره تو محیط آکادمیک هم خودش رو نشون میده. تو دانشگاه ما کارت دانشجویی توسط حراست دانشگاه صادر می شه! پسری که اومده بود کارت بگیره مشکل عکس داشت! حالا بازم می گیم به دخترا می گن آرایش دارین که البته اونم بی معنیه اما فکر کنید مشکل عکس یک پسر اونم تو عکس 3 در 4 چی میتونه باشه؟ طرف ریش پرفسوری داشت، بهش گفتن ریشت مدل داره!!!؟
بیشتر پست های کلیدی دانشگاه ها و دانشکده ها افتاده دست یک مشت آدمی که مشخصه شایسته بودنشون در دولت شایسته سالار ریش و پشمشونه. نمی خوام عقاید این آدم ها رو به سخره بگیرم اما دقت کردین در بین این قشر، آدم نرمال کم پیدا می شه. یک جور عقده روانی در بین اکثریتشون دیده می شه، پرخاشگری، بی ادبی، عصبیت و دور بودن از آداب معاشرت اجتماعی از خصیصه هائیه که به وفور بین این عده دیده می شه. چرا؟ ریشه این عقده ها کجاست؟
زیبا بودن و زیبایی دیدن به آدم آرامش میده پس چرا زیبایی ها رو نبینیم و زیبا نباشیم